De wereld en de huidige situatie…

 

Ik heb er mij nog niet over uitgesproken. 

En misschien verwacht je dit ook niet of net wél. 

Eindelijk was ik ook niet van plan om hier iets over te schrijven. 

 

Maar ik sprak deze week mijn coach en toen ons gesprek ook de oorlog aanraakte - zoals in zoveel conversaties momenteel - daagde het mij dat ik hier wel iets kan over zeggen. 

Neen, niet over alle onderliggende economische en politieke toestanden. Maar wel over het collectieve energieveld.

 

En mijn ervaring van gisteren sterkte mij in deze gedachte. 

Dus vandaar dat ik hier tot een poging ga wagen…

 

En ja, het is echt slecht een poging en misschien komt het vaag en onduidelijk over want gezien mijn transformatieproces (zie vorige nieuwsbrief, ‘Zonder woorden’,  te lezen op mijn website) laat de verwoording van wat ik voel mij momenteel wat in de steek. 

Want hoewel ik héél verbaal ben (vraag maar aan mij omgeving :)) krijg ik steeds meer en meer het gevoel dat ik beter eens een tijdje mijn mond zou houden zodat al de ‘oude woorden’ uitdoven en er ruimte komt voor het ‘nieuwe’. 

 

Ik ben in stukjes de film ‘Eat, pray, love’ aan het herbekijken en in de ashram waar het hoofdpersonage verblijft, geven ze plaatjes om op te spelden met daarop ‘I am in silence’ wanneer men beslist een zwijg-periode in te lassen. 

Het lijkt mij momenteel een geweldig idee maar begeleiding geven in stilte zal moeilijk gaan zekers :)?

 

Maar ik wijk af van mijn onderwerp….

 

Gisterenavond nam ik deel aan een online maancirkel ter ere van de nieuwe maan. 

Ik had geen idee wat de bedoeling was van deze maancirkel. Maar toen ik deze gisterenmorgen zag verschijnen op mijn instagram - overzicht voelde ik heel sterk dat ik moest aanwezig zijn. 

 

Het blijk een heel ritueel te zijn. Wat mij bij momenten bevreemdend overkwam - ik ben nog heel erg zoekend hierin.

Maar de kern van de maancirkel was een meditatie waarin we als lichtwerkers werden gevraagd om het licht in ons hart te sturen naar de gebieden en de mensen in moeilijkheden. 

 

Hoewel ik in eerste instantie dacht ‘hoe dan?’ en ‘dat kan ik nooit’, werd ik hierin stap voor stap meegenomen en stond ik na een tijdje tussen de soldaten samen met de andere vrouwen een kring van licht te projecteren. 

Ik weet dat dit voor sommigen heel erg science-fiction klinkt (en mijn innerlijke criticus denkt dit ook) maar als er hiervan ook maar iets resoneert bij jou, blijf dan nog even verder lezen.

 

Na deze meditatie verwoordde de begeleidster wat ik ook voel: wat er nu aan het gebeuren is, is een zware wake-up call.

 

De wereld draait serieus in de soep. 

De mannelijke energie - en vooral de gewonde mannelijke energie - is op zijn hoogtepunt. Met als gevolg dat onze mooie Moeder Aarde bijna kapot is.

Het is dringend tijd voor de wakkere vrouw. Voor de genezende, koesterende, zorgende, verbindende vrouwelijke energie. 

 

De begeleidster van de maancirkel voegde er gisteren aan toe dat we nu meer wakkere vrouwen hebben dan in 1939. 

Dat het collectieve energieveld die we nu kunnen maken sterker is. 

 

Dus lieve prachtige vrouw sta recht!

 

Herinner jou wie je bent. 

Stap in jouw volle vrouwelijkheid en superpower en help - op jouw eigen unieke manier - om het energieveld te vullen met jouw vrouwelijke energie.

 

De wereld heeft jou nu meer dan ooit nodig!

 

En wees niet bang. 

Vertrouw op het proces. 

Vertrouw op het universum. 

Het is tijd.

 

Groetjes, 

Vicky