Elke maand heb ik met mijn coach een ‘evaluatie van de vorige maand - planning voor de volgende maand’ - gesprek.
En terwijl ik deze morgen het document aan het opmaken was ter voorbereiding van dit gesprek besefte ik plots iets.
Ik was in een valluik getrapt!
Een spiritualiteits - valkuil.
Ik zie natuurlijk ook dat ‘men’ steeds meer en meer met spiritualiteit naar buiten komt.
Mensen zijn van nature op zoek naar zingeving en met het wegvallen van het geloof in de oude instituties ligt de weg open voor spiritualiteit.
Natuurlijk vind ik dat een goede evolutie.
Maar dan zie ik op allerlei Instagram kanalen activaties, manifestaties, Kundalini-risings en downloads aan de lopende band in héél dure retraites.
En dan word ik jaloers.
Dan denk ik dat ik niet spiritueel genoeg ben.
Dat ik ‘dat allemaal’ ook zou moet kunnen.
Dan begin ik te denken dat ik misschien toch op een opleiding mediumschap moet of zo.
Want ik moet toch ook iets kunnen beleven, voelen, horen, zien,… wat een gemiddeld persoon niet kan??
Verdomme, ik ben toch een oude ziel!
Waarom kan ik dit dan niet?
Maar deze morgen besefte ik mijn valkuil….
De valkuil van het ‘spiritueel snobisme’ (nee, die term heb ik niet zelf verzonnen maar ben ik tegengekomen in een artikel van Mike Albo).
Met andere woorden: verlichting als een status-symbool.
Yep, ik beken….ik ben vatbaar voor snobisme.
En dan zie ik mijn waarde niet meer.
Dan zie ik niet meer dat ik vooral sta voor ‘geaarde’ spiritualiteit.
Dat ik niet geloof in ‘lala-land’ maar wel in een aards bestaan met een ‘vleugje’ spiritualiteit.
Dat ik hier ben om een beetje voorop te lopen.
Om te tonen dat er een universum is dat ons leidt maar dat we het vooral ook zelf moeten doen hier op deze aarde.
Dat spiritualiteit vooral gaat om het vinden van jouw eigen unieke pad hier op aarde en niet in ‘lala-land’.
Ik kan niet moeiteloos van alles manifesteren …
maar ik hou wel mijn focus op positief denken want wat je aandacht geeft, groeit
en ik geloof in ‘fake it till you make it’ om besluiten te nemen vanuit waar je wil zijn in plaats van waar je nu bent.
Ik heb geen Kundalini-risings…
maar ik geloof wel in het wakker maken van jouw intuïtie.
Ik krijg geen downloads…
maar als ik in de douche sta krijg ik de beste ideeën :).
Voor wie nu denkt ‘Vicky, wa is dat nu toch weer voor een denkpiste?
Vooruit, achteruit, naar links, …. welke richting ga je nu eigenlijk uit?’
Awel, dit is hoe een groeiproces eruit ziet!
Drie vooruit, twee achteruit, een beetje meer naar rechts en dan nog een centimeter naar links.
Net zolang totdat je nét dat juiste pad hebt gevonden.
Dat ene unieke pad dat perfect bij jou past.
Het gaat om het vinden van het authentieke pad gesteund door een ‘vleugje’ spiritualiteit!
Wordt dus zeker vervolgd…
In achteruit of in vooruit :).
En jij?
Val jij gemakkelijk ten prooi aan spiritueel snobisme?
Hou je het - misschien uit schrik voor lala-land - liever bij het rationele?
Of heb je jouw pad met dat vleugje spiritualiteit al gevonden?
Resoneert mijn schrijfsel met jou?
Wil je hier iets over delen met mij?
Ik hoor het graag!
Groetjes,
Vicky