Vorige week was ik niet ‘zichtbaar’ in blog, podcast en op sociale media maar ik was wel aan het werk. 

Aan het werk met mijn coachees en ‘achter de schermen’ zoals dat dan nu heet.

Als je mij vorig jaar ook gevolgd heb dan weet je dat ik dit jaar volop de shift maak van ‘de vrouw die haar pad zoekt’ naar ‘de oude ziel die haar pad zoekt’. 

En dat impliceert dat er nieuwe website-teksten nodig zijn, een ander coachingstraject en een vers van de pers e-book. 

 

Hoewel al die zaken al lang in mijn innerlijk weten zitten, is de vertaling in geschreven tekst toch wel nog een dingetje. 

Waarom? 

Omdat mijn hoofd (lees: ego) hier telkens tussenkomt (dit wordt subiet duidelijk, lees effe verder). 

 

En terwijl ik dus al een tijdje in dit creatieproces zit, luisterde ik deze morgen naar een podcast van Veronique Prins waarin ze iets zei waardoor ik gewoon voélde dat ik hier nu iets moet over schrijven. En dus zit ik vandaag om 8u15 deze blog te typen :). 

 

Terwijl ik voel ‘dit moet ik vertellen’, besef ik ook dat ik jou niet zomaar in mijn gedachtengang kan smijten en dus eerst even moet meenemen in de ontwikkelingen van de laatste dagen. 

Ik probeer het chronologisch te structureren :). 

 

Toen ik op de eerste pagina van mijn website wou omschrijven hoe ik jou als oude ziel nu het best kan helpen, zijn daar wel wat versies overheen gegaan. 

 

Eerst schreef ik ‘ik help je om jou als oude ziel van eenzaamheid naar onvoorwaardelijke liefde te brengen’. 

En hoewel dit klopt - een oude ziel is zo anders waardoor zij het gevoel heeft er niet bij te horen en dus eenzaam te zijn - daagde het mij dat dit eigenlijk een gevolg is van het ‘zijn’ van een oude ziel en dus niet iets wat rechtsreeks wordt aangesproken in de coaching. 

 

Daarna werd het ‘ik help je om jou als oude ziel van onbegrip en ongeloof naar onvoorwaardelijke liefde te brengen’. 

En hoewel ook dit klopt - een oude ziel botst op veel onbegrip, is bang om haar innerlijk weten te vertrouwen en verlangt uiteindelijk naar onvoorwaardelijke liefde voor zichzelf en de anderen - voelde ook dit niet goed. 

Het zegt alles maar daardoor ook niets concreet. 

 

Een aantal dagen, knabbel- en sudder-momenten en heen en weer gemail met mijn coach verder ontstond de derde versie: ‘ik help je om jou als oude ziel van ‘bang van alles’ naar ‘doen wat je hier op deze aarde komt doen’ te brengen!. 

 

Maar na een nachtje slapen dacht ik ‘bang van alles’, wat houdt dat dan in? Da’s wéér zo’n algemeen begrip. 

 

En toen kwam de vierde versie ‘ik begeleid je als oude ziel van ‘bang om jezelf te zijn’ naar ‘doen wat je hier op deze aarde komt doen’!’. 

 

En deze morgen - na het luisteren van de podcast - voegde ik er nog één woordje aan toe, het belangrijkste woord…

 

Bang om volledig jezelf te zijn.

 

En nu klopt het. Deze versie staat nu op mijn website. 

 

Waarom klopt deze vijfde versie nu wel voor mij en de andere vier minder (hoewel ze volgens mij allemaal juist zijn)?

 

Nu kom ik tot het thema wat ik wou delen (jaja, we komen er :)). 

 

Als ik de tekst opschrijf - ‘ik begeleid je als oude ziel van ‘bang om volledig jezelf te zijn’ naar ‘doen wat je hier op deze aarde komt doen’ te brengen!’ - dan moet ik dit ook!

 

Ik ben van ‘walk the talk’. 

Ik kan jou niet helpen om een pad op te wandelen dat ik zelf niet ken. 

Ik ben geen ‘ik deel de theorie met jou - madam’.

Alles waarin ik coach heb ik zelf aan de lijve beleefd. 

Alle inzichten die ik breng zijn doorlééfd. Dat heb ik zelf ervaren en doorgaan. 

 

Het verschil tussen jou en mij is gewoon dat ik al verder sta in mijn proces. 

Dat ik een half wiel verder ben en daardoor de weg kan tonen en jouw mentor zijn. 

Máár ik mag ook niet té ver zijn want anders verlies ik de verbinding met jou. Dan zie je mij niet meer, dan voel je mij niet meer, dan is er geen aansluiting meer. 

 

Dus als ik schrijf over de eenzaamheid, het onbegrip en het ongeloof, die voél ik niet meer zo vaak. 

Ik heb al een tijdje aanvaard dat ik anders ben en dat daar een aantal consequenties aan vast hangen en dat is oké. 

En waarschijnlijk geldt dit ook voor jou hé. 

Als oude ziel heb je al een weg afgelegd, je begrijpt jezelf en je zoekt niet persé meer naar ‘toestemming’. 

 

Maar volledig jezelf zijn en doen wat je hier op aarde komt doen, met anderen woorden jezelf volledig in al jouw facetten tonen aan de buitenwereld….

 

Da’s toch nog een dingetje. 

Voor jou. 

Maar ook voor mij. 

 

Dáár ligt de uitdaging en de groei voor mij. 

Mezelf volledig tonen - eerlijk, authentiek en kwetsbaar - in blogs, podcasts en webinars maar ook op sociale media in foto’s, video’s en stories. 

Omdat dit voor mij dit jaar de volgende stap is op mijn pad naar zelfrealisatie (het grootste doel van een oude ziel). En ik dus net daardoor jou als mede oude ziel ook het best kan helpen. 

 

Of zoals geformuleerd in de podcast “help die persoon waarvoor jij in jouw grootste versie moet gaan staan”. 

 

En dan protesteert mijn ego ‘Vicky, dit ga je toch niet schrijven hé?’.

 

Jawel dus!